محتاج منم، عاشق بیتاب تویی تو
لب تشنه منم، آنکه پی آب تویی تو
سرمست شده هر آنکه از جام تو نوشید
مخمور شرابم و می ناب تویی تو
با نور تو گمگشته ی شب های ضلالت به ره آید
من نیز پی نورم و مهتاب تویی تو.
********
نکند بوی تو را باد به هرجا ببرد
خوش ندارم...
دل هر رهگذری را ببری..!
***
سری که درد نمیکند دستمال نمی بندند .
اما سر "مــــن" درد میکند ....
برای دستی که مال "تـو" باشد ...
ﮐﺎﺵ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ
ﻣﻨﺘﻈﺮﺕ ﻧﺒﺎﺷﻢ
ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ
ﺗﺎ ﺑﯿﺎﯾﯽ
ﻭﺩﺭ ﻏﺮﻭﺑﯽ
ﺁﺭﺍﻡ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﮐﻨﯽ
ﯾﮏ ﻣﺘﻦ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺯﯾﺒﺎ ( ﺑﻪ ﺗﮏ ﺗﮏ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﺩﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ )
ﺭﻭﺯﯼ ﻫﻤﻪ ﻓﻀﺎﯾﻞ ﻭ ﺗﺒﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺩﻭﺭ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ .
ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺑﯿﮑﺎﺭﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﮐﺴﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .
ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﻭﮐﺴﻞ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ .
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ " ﺫﮐﺎﻭﺕ " ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﯾﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﮑﻨﯿﻢ؛ .
ﻣﺜﻼ " ﻗﺎﯾﻢ ﺑﺎﺷﮏ؛ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺷﺎﺩ ﺷﺪﻧﺪ
" ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ " ﻓﻮﺭﺍ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ .
ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﺑﺮﻭﺩ ﻫﻤﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ
ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮕﺮﺩﺩ .
ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ
ﺷﻤﺮﺩﻥ .... ﯾﮏ ... ﺩﻭ ... ﺱﻩ ... ﭼﻬﺎﺭ ...
ﻫﻤﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ؛
" ﻟﻄﺎﻓﺖ " ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺎﺥ ﻣﺎﻩ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﮐﺮﺩ؛
" ﺧﯿﺎﻧﺖ " ﺩﺍﺧﻞ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ؛
" ﺍﺻﺎﻟﺖ " ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﻣﺨﻔﯽ ﮔﺸﺖ؛
" ﻫﻮﺱ " ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﻓﺖ؛
" ﺩﺭﻭﻍ " ﮔﻔﺖ ﺯﯾﺮ ﺳﻨﮕﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻓﺖ؛
" ﻃﻤﻊ " ﺩﺍﺧﻞ ﮐﯿﺴﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪ .
ﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻤﺮﺩﻥ ﺑﻮﺩ . ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﻪ ... ﻫﺸﺘﺎﺩ ... ﻫﺶﺗﺎﺩ ﻭ ﯾﮏ ...
ﻫﻤﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺰ " ﻋﺸﻖ " ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﺮﺩﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩ . ﻭ ﺟﺎﯼ
ﺗﻌﺠﺐ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﻋﺸﻖ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪ .
ﻧﻮﺩ ﻭ ﯾﻨﺞ ... ﻧﻮﺩ ﻭ ﺷﺶ ... ﻧﻮﺩ ﻭ ﻫﻔﺖ ... ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺭﺳﯿﺪ , ﻋﺸﻖ ﭘﺮﯾﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻮﺗﻪ
ﮔﻞ ﺭﺯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ .
ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺎﻡ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺎﻡ .
ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ " ﺗﻨﺒﻠﯽ " ﺑﻮﺩ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺗﻨﺒﻠﯽ، ﺗﻨﺒﻠﯽ ﺍﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﺎﯾﯽ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﺥ ﻣﺎﻩ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺑﻮﺩ .
ﺩﺭﻭﻍ ﺗﻪ ﭼﺎﻩ؛ ﻫﻮﺱ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﺯﻣﯿﻦ؛ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﺟﺰ ﻋﺸﻖ .
ﺍﻭ ﺍﺯ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
" ﺣﺴﺎﺩﺕ " ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻬﺎﯾﺶ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ؛ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺍﻭ ﭘﺸﺖ ﺑﻮﺗﻪ ﮔﻞ ﺭﺯ ﺍﺳﺖ .
ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﺷﺎﺧﻪ ﯼ ﭼﻨﮕﮏ ﻣﺎﻧﻨﺪﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺪﺕ ﻭ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻮﺗﻪ ﮔﻞ ﺭﺯ ﻓﺮﻭ
ﮐﺮﺩ .
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ .
ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﻮﺗﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ
ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺧﻮﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺯﺩ .
ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﺪ .
ﺍﻭ ﮐﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﮔﻔﺖ « ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻡ؛ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻡ؛ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﺗﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﮐﻨﻢ .
ﻋﺸﻖ ﯾﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ : ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﮐﻨﯽ، ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﮑﻨﯽ؛ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯼ ﻣﻦ ﺷﻮ .
ﻭ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻋﺸﻖ ﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭﺳﺖ .( ﺑﺮﺑﺎﺩﺭﻓﺘﻪ
دلبرا در راه وصلت جان خود را می دهم
دل که بردی، این هم از جان پس چه می خواهی دگر؟!
.............
جای آنکه رعد باشم تا پریشانت کنم
کاش باران می شدم تا بوسه بارانت کنم
# سعیدپور طهماسبی
..........
چه باشد پیشه ی عاشق
به جز دیوانگی کردن ؟
چه باشد ناز معشوقان
به جز بیگانگی کردن؟
#مولانا
.............
یک وجب از صورتت تا بوسه هایم مانده بود
شرم ناز گونه هایت دست من را خوانده بود
دست می انداخت عطر گیسوانت یاس را
وه که پیچ و تاب مویت باد را پیچانده بود
خواستم آدم شوم حوای چشمت حیله کرد!
لابد آدم را چنین از باغ جنت رانده بود
هی زدی رو دست و دست تو برایم رو نشد
ساده لوحی های من یک شهر را خندانده بود
وعده هایت بر دل دیوانه صابون میزد و
پای پرهیز مرا هم بی وفا لغزانده بود! ؟؟؟
......
در کوی تو معروفم و از روی تو محروم....
گرگ دهن آلوده یوسف ندریده.
.........
ما راز غمت به کَس نگوییم
اگر بوی جگر سوخته رسوا نکند
#خواجه_عبدالله_انصاری.
........
عاشق کشی، دیوانه کردن،مردم آزاری!
یک جفت چشم مشکی و این قدر کارایی؟!
مهدی صادقی
.........
ببین که بخت منو چشم تو به یک رنگ است
دگر تفاهم ازین بیشتر چه میخواهی؟
.........
شبیه چای خود را پیشکش کردم،
توباسردی ،
مرا در انتظارت
از دهان انداختی، رفتی...
حسین زحمتکش
............
نابرابر شده این جنگ، از آن می گذرم...
هرکه پرسید کجا رفت؟بگو:بی خبرم
تو و خال لبِ و ابرو و دوتا چشمِ سیاه در مقابل من بیچاره فقط یک نفرم؟
.......
بند در چشمانِ تو، افتاده ام حبسِ ابد
خواهشا در انفرادی حبس باشم بهتر است....
........
بوسه بر لبهایت از یارانه هم شیرین تر است
ماهیانه لطف کن یارانه ی مارا بده؟
.......
ارتشِ زیبایی ات کافیست، آرایش چرا؟!
اینقدر جنگنده! آن هم غیرِ بومی خوب نیست
؟؟
.......
مراخیال تو
بی خیال عالم کرد...
.......
چَشمِ مَن دَر حَسرتِ مُویِ بُلَندَش مانده چُون
امروز خاطراتت را سوزاندم...
اما...
بوی خوش هیزمش بیقرارم کرد....
اتفاق تازه ای نیست.....
دوباره دلتنگت شده ام....
..................................
فراموش نکن،
قابل اعتماد بودن،
ارجمندتر از مورد علاقه بودن است..!!
.................
بـــــــــــــی منطــق ترین عضو بـد نـــــــم چشمهـــــــــایم اند
مــــی بیننـــــد ڪـه دیــــگر دوستـــــم نـداری
امــــا هنـــوز تشنــه دیدنت هستند؟
.....................
جانا گرنداری میل نگاه به کس حرفی نیست
"استاد شهریار "
راه کج بود نشد تا به دیارم برسم
فال من خوب نیامد که به یارم برسم
بی‌قراری رسیدن رمق از پایم برد
نشد آخر سر ساعت به قرارم برسم
شهریاری پر از اندوه ثریا هستم
شاید آخر سر پیری به نگارم برسم
استخوان سوز سیاهی زمستان شده‌ام
بلکه نوروز بیاید به بهارم برسم
عشق هرروز دلم را به کناری می‌برد
عشق نگذاشت سرانجام به کارم برسم
مرگ دلبستگی آخر دنیای من است
می‌روم شاید روزی به مزارم برسم
facebook.com/AliGholami2077
ﺻﺪﺍﯾﻢ ﮐﻦ
ﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﻢ
ﻓﻘﻂ ﺑﺸﮑﻦ
ﺍﯾﻦ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﻣﺮﺍ ........
ﻭﺍﺯ ﻫﺮ ﺗﮑﻪ ﺍﺵ
ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺑﺴﺎﺯ
ﺻﺪﺍﯾﻢ ﮐﻦ
ﺻﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺭﻭﺩ ﺍﺳﺖ ....
.................................
ﺗﻨﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻨﻢ
ﻣﯽ ﺩﻭﺧﺘﻢ
ﻭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺟﺸﻤﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ
ﻭﺑﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﯿﺪﻣﺖ
facebook.com/AliGholami2077
دوری چشمانت دیوانه ام کرده
اندوه و غم را هم دیگر نمی بینم
دامن مکش ای گل از من گریزی نیست
هر جا روی آیم تا روی تو بینم
گل کرده لبهایت در باغ دل اما
از این گلستانت من گل نمی چینم
من مست مستانم من سوی بستانم
تا کام دل گیرم از یار شیرینم
ای لعبت مستان، ای بلبل بستان
من بی صدای تو غمگین غمگینم
سازی بزن از دل تا جان بسوزانی
از سوز ساز تو دل رفت و هم دینم
حالم پریشان است از بس تو را گفتم
عاشق نشو بر من، من رند دیرینم
#حمید_حسینی
aligholami95.blog.ir
plus.google.com/+AliGholami2077
ابیات ناب(1)
1
اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست چندان که شد نگه به نگه آشنا بس است.
« صائب تبریزی»
........................
2
به نرمی،تندخویان را ذلیل خود توان کردن کند خاکستر آخر؛زیر دست خویش اخگر را.
«طوفان مازندرانی»
..........................
3
تا دلی آتش نگیرد،حرف جانسوزی نگوید حال ما خواهی اگر،از گفته ی ما جستجو کن.
« نظام وفا»
........................
4
چون وا نمیکنی گرهی؛خود گره مباش ابرو گشاده باش،چو دستت گشاده نیست.
«صائب تبریزی»
.......................
5
دست طلب چو پیش کسان میکنی دراز پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش.
«صائب تبریزی»
........................
6
دست از کرم به عذر تُنُک مایگی مشوی برگی بر آب ،کشتی صد مور میشود.
«ناظم هروی»
........................
7
دور دستان را به احسان یاد کردن همت است ورنه هر نخلی، به پای خود ثمر می افکند.
«صائب تبریزی»
........................
8
ریشه ی نخل کهنسال از جوان افزونترست بیشتر دلبستگی باشد به دنیا پیر را.
«صائب تبریزی»
.......................
9
ز یاران کینه هرگز در دل یاران، نمیماند به روی آب جای قطره ی باران نمیماند.
«طاهر قزوینی»
......................
10
سخن خوبست ز اول ،خاطر کس را نرنجاند که بعد از گفتگو سودی ندارد،لب گزیدنها
«قصاب کاشانی»
......................
11
شاه را به بُوَد از طاعت صد ساله و زهد قدر یکساعت عمری که در آن داد کند.
«حافظ»
......................
12
شد از فشار گردون،مویم سپید و سر زد شیری که خورده بودم؛در روزگار طفلی.
«صائب تبریزی»
......................
13
طعنه ی خلق و جفای فلک و جور رقیب همه هیچند،اگر یار موافق باشد.
«شوریده شیرازی»
.......................
14
کمند مهر چنان پاره کن که گر روزی شوی ز کرده پشیمان، به هم توانی بست.
«کلیم کاشانی»
.......................
15
مبین در سرفرازی،هیچ خردی را به چشم کم که جا در دیده ی خود میدهد،خورشید شبنم را.
«صائب تبریزی»
........................
16
معیار دوستان دغل،روز حاجتست قرضی برای تجربه از دوستان طلب.
«صائب تبریزی»
.......................
