اشرف حیدری شاعر

ﻧﻪ ﮐــــﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ ...

ﻧﻪ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺍﻡ ...

ﺧﺴﺘﻪ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘــــــــﻢ ...

ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺪﺍﻧﮯ؟

ﮔﺎﻫﮯ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﮐــــﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿڪــــﻨﻢ ﺑﯽ ﺗڪــــﯿﻪ ﮔﺎﻫﮯ ﺍﺫﯾﺘﻢ ﻣﯿڪـﻨﺪ ...

ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ !

ﻫﻤﯿﻦ ﮐـﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺸﻮﮮ ...

ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﮐــــﻢ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﻮﮮ ...

ﺩﻟــــــــــــﻢ ﻣﯿﻠﺮﺯﺩ ...

ﺩﻟــــــــــــﺖ ﺭﺍ ﮐــــﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ ...

ﺩﺳﺘﻬﺎﯾـــــــﺖ ﺭﺍﻫﻢ ...

ﺣﻤﺎﯾﺘﺖ ...

ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﺖ ...

ﻣـــــــــﻦ " ﻋﺸــــــــــﻘﺖ " ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ ...

ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﻫﺮﺑﺎﺭ ﻧﺒﻮﺩﻧــــــــــــﺖ ...

ﺍﺯ ﺍﯾﻨڪــــﻪ ﺟﺎﯾﮯ،ڪــــﺴـــﮯ

ﻭ ﺍﯾﻦ ﻋﺬﺍﺑـــــــــــ ﮐــــﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺩﯾﮕــــــــــﺮﮮ .... ﻭ ﺑﺎﮐﺲ ﺩﯾﮕﺮﯼ ...

ﺑﮕﺬﺭﯾــــــــــﻡ ...

ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ڪــــﺎﺑﻮﺱ ﻫﺎﮮ ﻧﯿﻤﻪ ﺗﻤﺎﻡ " ﻣـــــــــﻦ " ﻫﺴﺘﻨﺪ ...

ﻫﮯ ﺗڪــــﺮﺍﺭ ﻭ ﺗڪــــﺮﺍﺭ ...

ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﯿﺪﺍﻧﮯ؟

ﻧﻪ ﺣﺘﮯ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﮯ ...

ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺫﺭﻩ ﺫﺭﻩ ﻣــــــــﺮﺍ ﻣﯿڪُــــﺸﺪ ...

ﺧﺴﺘﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ...

ﻧﻪ !

ﺍﻣﺎ ﺷﺐ ﮐــــﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ، ﺟﺎﮮ ﺧﺎﻟﮯ " ﺗــــــــــﻮ " ﺗﻨﻬــــــــــﺎ ﻫﻤﺪﻡ

" ﻣــــــــــﻦ " ﺍﺳﺖ ...!

ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺗﻨﻬــــــــﺎ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﮐــــﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺘﮯ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻝ ﺑڪَــــﻨﻢ ...

ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ...

ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺒﻮﺩﻥ " ﺗـــــــــــﻮ " ﻣﮯﺍَﺭﺯﺩ ﺑﻪ ﺗﻤــــــــــﺎﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺎ ....

ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺰ ﻏـــﻢ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ...

ﻧﻪ ﭘﺸﯿــــــــﻤﺎﻧﻢ ﻧﻪ ﺧﺴﺘــــــــﻪ ...

ﻧﺒﯿﻦ ﮐــــﻪ ﺷﺐ ﻫﺎﯾـــــــــــــﻢ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﺩ ...

" ﺗـــــــــﻮ " ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﻥ ...

ﻧﺒـــــــــﺎﺵ ...

ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﯿﮑﺸﻢ ...

" ﻣـــــــــﻦ " ﺏ ﺟﺎﮮ ﻫﺮﺩﻭﯾﻤﺎﻥ ﻋﺎﺷﻘـــــــــﻢ ...

ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﮔﺮ " ﺗــــــﻮ " ﻧﺒﺎﺷﮯ ﮐــــﺴﮯ ﺟﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ ...

" ﻣــــــــﻦ " ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎﯾﮯ ﺭﺍﺿﮯ ﺍﻡ ...

ﺍﮔﺮ " ﺗــــــﻮ " ﺩﻟـــﺖ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯿـﺸﻮﺩ ...

ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺪﺍﻧﮯ ؟

ﺑﻪ " ﭼﺸﻤﺎﻧـــــــﺖ " ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﮑــــﺲ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﻗﺴـــــــﻢ،ﺍﮔــــــﺮ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﺖ

ﮐــــﻪ ...

ﻧﺒﻮﺩﻧـــــــﺖ " ﺩﺭﺩ " ﺩﺍﺭﺩ